Reprezentacja Armenii, najmniejszej z wyzwolonych republik radzieckich, swój niepodległy piłkarski byt rozpoczęła w 1992 roku. Niemal wszyscy jej rywale podkreślają, że mecze rozgrywane na stadionie w Erewaniu są jednymi z najtrudniejszych, także ze względu na szalony doping fanatycznych kibiców.

Po uzyskaniu niepodległości podupadł sztandarowy niegdyś klub republiki - Ararat Erewan, który w latach 70. zaliczał się do faworytów Wyższej Ligi ZSRR. Do jego największych sukcesów należy dublet z 1973 roku (mistrzostwo i Puchar ZSRR) oraz ćwierćfinał Pucharu Mistrzów 1974-75. W Sbornej Sojuza grywały gwiazdy Araratu, m.in. Arkadij Andreasjan (11A, 1 gol), Nazar Petrosjan (3A), czy Choren Oganesjan (35A, 6 goli).

Obecnie reprezentacja składa się w dużej mierze z zawodników występujących na co dzień w lidze rosyjskiej. Barwy Armenii reprezentowali piłkarze mający ormiańskie korzenie, a sprowadzeni z Francji - Hamlet Khitarjan, Michel Der-Zakarian, Eric Assadourian (szefowie federacji swego czasu kusili też Alaina Boghossiana, który jednak wybrał Trójkolorowych i został mistrzem świata), a także Alejandro Marcelo Devani z Argentyny.

Na początku kwietnia 2006 roku władze federacji zwolniły selekcjonera, pracującego od niespełna roku Holendra Henka Wismana. W maju tego roku na nowego trenera kadry po raz drugi został wybrany Samwel Darbinjan.