Reprezentacja Irlandii w piłce nożnej - opis reprezentacji
Pierwszy nieoficjalny mecz reprezentacja Irlandii rozegrała 18 lutego 1882 roku. W Belfaście gospodarze przegrali z Anglią 0:13.
Na przełomie XIX i XX wieku w irlandzkich szkołach grano w tzw. futbol gaelicki, rodzimą odmianę piłki nożnej z elementami rugby, który w Irlandii jest znany do dziś. Futbol gaelicki pojawił się na Zielonej Wyspie już w XVI wieku. Piłka nożna przez długie lata nie była w Irlandii popularna. Oprócz futbolu gaelickiego górował nad nią także hurling, dyscyplina będąca przodkiem współczesnego hokeja na trawie.
Na pierwsze zwycięstwo w eliminacjach do mistrzostw świata Irlandia czekała do roku 1949, kiedy w Dublinie pokonała 3:0 Finlandię. Przez prawie czterdzieści lat reprezentacja nie potrafiła wznieść się ponad przeciętność, przegrywając kolejne kwalifikacje do międzynarodowych turniejów. Pozostawała w cieniu nie tylko Anglii, ale i Irlandii Północnej oraz Szkocji.
Przełomem okazało się zatrudnienie w 1986 roku na stanowisku trenera kadry Jackiego Charltona, który w 1966 jako zawodnik wraz z reprezentacją Anglii zdobył mistrzostwo świata. Charlton był pierwszym etatowym selekcjonerem, wszyscy poprzedni prowadzili drużynę w określonych meczach i najczęściej pracowali także w klubach. W 1988 roku Irlandia po raz pierwszy w historii awansowała do wielkiego turnieju - do mistrzostw Europy. Na niemieckich boiskach, mimo iż zakończyła swój udział na fazie grupowej, zaprezentowała się dobrze - zremisowała z późniejszymi wicemistrzami Europy Związkiem Radzieckim oraz, przede wszystkim, co w kraju przyjęto z wielkim entuzjazmem, pokonała Anglię 1:0. Na tamtym turnieju pokazało się nowe pokolenie piłkarzy z bramkarzem Bonnerem, obrońcami McCarthym i O'Learym, pomocnikami Townsendem i Houghtonem oraz napastnikami Aldridgem, Quinnem i Cascarino na czele, które w 1990 roku dotarło do ćwierćfinału mistrzostw świata. Generacja ta uznawana jest za najlepszą w historii futbolu irlandzkiego. Kilku z tych zawodników, wspomaganych przez młodszych Irwina i Roya Keane'a, grało także na Mundialu 1994. Pod koniec 1995 roku po prawie dziesięciu latach pracy Charlton zrezygnował z posady selekcjonera.
Jego następcą został niedawny zawodnik kadry Mick McCarthy. Najpierw przegrał z reprezentacją w barażach do Mundialu 1998 i Euro 2000, aż wreszcie w 2002 awansował do mistrzostw świata. Nowe pokolenie zawodników (Given, Robbie Keane, Duff, Kilbane i ciągle Roy Keane, Staunton i Quinn) po wyeliminowaniu w meczach grupowych mistrza Afryki Kamerunu i Arabii Saudyjskiej w drugiej rundzie przegrało w rzutach karnych z Hiszpanią. Po nieudanym początku eliminacji do Euro 2004 McCarthy podał się do dymisji.
Dwa lata selekcjonerskiej przygody jego następcy Briana Kerra ocenione zostały bardzo krytycznie. W eliminacjach do Mundialu 2006 Irlandia zajęła dopiero czwarte miejsce w grupie.
Od stycznia 2006 roku nowym trenerem kadry jest 37-letni Steve Staunton, rekordzista pod względem liczby występów w reprezentacji. Do 2008 roku w charakterze konsultanta będzie mu pomagał 73-letni Anglik Sir Bobby Robson.