Portugalia - Luis Figo

Urodził się 4 listopada 1972 roku w Almadzie koło Lizbony – stolicy Portugalii. W dzieciństwie był dobrym uczniem, szczególnie lubił matematykę, ale musiał opuścić szkołę, by zająć się karierą sportową. Twierdzi, że gdyby nie był piłkarzem, chciałby być psychologiem, ale dziennikarze patrząc na jego wrodzony talent do piłki mówią, że „urodził się by zwyciężać”. Swoją karierę sportową zaczynał w lokalnym klubie Os Pastilhas. Gdy miał 10 lat już ćwiczył swoją zręczność w Sportingu Lizbonie, jednej z najlepszych portugalskich drużyn. Już w młodości zdobył z narodową reprezentacją Mistrzostwo Europy U-16 (1989), a dwa lata później Mistrzostwo Świata U-20. W ostatnim roku gry w Sportingu przed Luisem stanął dylemat: Juventus czy Parma? Podpisał kontrakty z obydwoma klubami, za co został ukarany zakazem gry na półwyspie apenińskim. W końcu jako 22 – latek został kupiony do FC Barcelony, gdzie szybko został kapitanem drużyny. W 2000 roku kupił go największy rywal „Dumy Katalonii” Real Madryt za 56 milionów dolarów, co uczyniło go wtedy najdroższym zawodnikiem świata. Luis grał także w reprezentacji ojczystego kraju – Portugalii od 1991 roku. Po mistrzostwach Europy w 2004, kiedy Portugalia przegrała w finale z Grecją, Figo zakończył swoją reprezentacyjną karierę skupiając się na grze w klubie. W barwach kraju rozegrał aktualnie 117 meczy i strzelił 31 goli. Jest znany także jako „Duma Portugalii”. Po kilkumiesięcznej przerwie powrócił na wygrany mecz el. MŚ ze Słowacją. Na swoim koncie Luis ma m.in. Puchar Mistrzów, Superpuchar Hiszpanii, Superpuchar Europy, Puchar Interkontynentalny, Złotą Piłkę i Tytuł Najlepszego Piłkarza Świata.

17 tytułów w 2004 uczyniło go najbardziej utytułowanym madridistą ostatniej dekady. Prywatnie Figo żyje z żoną Helen Svedin, szwedzką modelką. Mają trzy córeczki Danielę, Martinę i Stellę. Luis mówi 4 językami: portugalskim, angielskim, hiszpańskim i szwedzkim. Kocha filmy, szczególnie komedie i filmy akcji, lubi jeść kurczaka i kaczkę z ryżem, nie lubi fasoli ani cebuli. Często brał udział w sesjach zdjęciowych, także z udziałem żony. Nie pije alkoholu, woli coca colę, mleko i wodę, jest znany z tego, że nienawidzi narkotyków ani wojny, często bierze udział w meczach charytatywnych. W wolnych chwilach gra w golfa, siedzi na Internecie, lubi chodzić na plażę, do teatru i kina. Bez problemu daje autografy fanom. Na każdym meczu można zobaczyć jego fanów z transparentem ‘Te queremos Figo’ co znaczy „kochamy cię Figo”. Po zakończeniu piłkarskiej kariery chciałby prowadzić hotel, już posiada swoją restaurację kuchni wschodniej. W ostatnim czasie powstała kolejna książka o jego życiu „Rok z życia Luisa Figo”. Pomimo przyjaźni łączącej go z prezydentem Florentino Perezem musiał opuścić Santiago Bernabeu, ponieważ trener Luxemburgo nie widział go w wyjściowej jedenastce. Inter zgłosił chęć nabycia Luisa zaraz po zakończeniu tourne po Azji. Piłkarz mógł odejść za darmo. 5. 08. 2005 odbyła się oficjalna prezentacja Figo na San Siro.

• Mistrzostwo Europy U-16 - 1989
• Mistrzostwo Świata U-20 - 1991
• Mistrzostwo Hiszpanii - 1998; 1999, 2001; 2003
• Puchar Hiszpanii - 1997; 1998
• Superpuchar Hiszpanii – [[1996, 2001; 2003
• Superpuchar Europy – 1998, 2002
• Puchar Mistrzów - 2002
• Superpuchar Europy - 2002
• Puchar Interkontynentalny – 2002
• Złota Piłka - 2000
• Tytuł Najlepszego Piłkarza Świata - 2001
• Superpuchar Włoch - 2005