Reprezentacja Hiszpanii w piłce nożnej - opis reprezentacji

W 1964 roku, w finale Mistrzostw Europy, zespół prowadzony przez José Villalongę pokonał  Związek Radziecki, zdobywając swoje pierwsze i jedyne jak dotąd tak cenne trofeum piłkarskie.

Dwadzieścia lat później piłkarze hiszpańscy byli blisko powtórzenia historycznego sukcesu z 1964 roku. Tym razem pod wodzą Miguela Muñoza również dotarli do finału, w którym po błędzie bramkarza i kapitana zespołu Luisa Arconady przegrali 0:2 z Francją. Rok po tych mistrzostwach Arconada zakończył reprezentacyjną karierę, a jego następca - Andoni Zubizarreta, przez kolejne trzynaście lat był pierwszym bramkarzem Hiszpanii i, z liczbą 126 meczów, do dziś pozostaje rekordzistą pod względem występów w kadrze. Zubizarreta, podobnie jak Arconada, także odchodził w niesławie - po kilku niefrasobliwych interwencjach 37-letniego wówczas golkipera, Hiszpanie odpadli już po fazie grupowej Mundialu 1998.

Od czasu wygranych Mistrzostw Europy, moża poza finałem z 1984 roku, reprezentacja nie może pochwalić się żadnym sukcesem. Rozgrywki o Puchar Świata oraz Puchar Europy kończy zazwyczaj na ćwierćfinale. Mimo jednej z najlepszych lig piłkarskich na świecie oraz silnej reprezentacji młodzieżowej dorosła kadra, w której w latach 90. nie brakowało przecież wielkich indywidualności, nie tylko przegrywa najważniejsze mecze, ale, inaczej niż sąsiedzi z Portugalii, gra nieefektownie, z dużym przywiązaniem do defensywy. Hiszpania ad. 2005-06, której selekcjonerem od dwóch lat jest 68-letni Luis Aragonés, awansowała do Mundialu dopiero po barażach. W grupie przegrała rywalizację o pierwsze miejsce z Serbią i Czarnogórą.

Od wielu lat Hiszpania wygrywa większość turniejów juniorskich i młodzieżowych. Do jej najważniejszych sukcesów zaliczyć należy: złoto na Igrzyskach Olimpijskich w 1992 roku, mistrzostwo Europy U-21 1998 i 2000, mistrzostwo świata U-20 1999 oraz srebro na Igrzyskach w 2000 roku. Większość tych trofeów zdobyła pod wodzą Iñakiego Sáeza.