Reprezentacja Polski w piłce nożnej - opis reprezentacji

Pierwszy międzypaństwowy mecz reprezentacja Polski rozegrała w 1921 roku w Budapeszcie z Węgrami. Dwa lata później Polska stała się członkiem FIFA.

Największe sukcesy reprezentacja odnosiła w latach siedemdziesiątych i na początku lat osiemdziesiątych XX wieku. Wtedy to piłkarze pod wodzą Kazimierza Górskiego wywalczyli złoty medal na olimpiadzie (1972) i trzecie miejsce na Mistrzostwach Świata (1974).  Królem strzelców mistrzostw został Grzegorz Lato.

Sukces z Niemiec Polacy powtórzyli jeszcze w 1982 roku w Hiszpanii, gdzie pod wodzą Antoniego Piechniczka z liderującym zespołem Zbigniewem Bońkiem zdobyli brązowy medal.

Później następował powolny zmierzch reprezentacji, nie było piłkarzy pokroju Kazimierza Deyny, Włodzimierza Lubańskiego czy Włodzimierza Smolarka. Ostatnim znaczącym sukcesem był niespodziewany medal na olimpiadzie w Barcelonie w 1992 roku. Niestety sukces młodych piłkarzy nie przełożył się na wyniki seniorów.

Dopiero pod wodzą Jerzego Engela po 16 latach przerwy Polacy zdołali awansować w zachwycającym stylu (jako pierwsi z Europy) do mistrzowskiej imprezy w Korei i Japonii.

Po słabej postawie w finałach postanowiono zmienić trenera co poskutkowało przegraną w eliminacjach do Mistrzostw Europy. Pomimo dość przeciętnej grupy Polacy nie potrafili po raz pierwszy awansować do ME. W trakcie trwania eliminacji kadrę objął Paweł Janas i mimo początkowych słabych wyników potrafił zmontować kadrę, która wywalczyła awans do MS 2006 w Niemczech. Wyróżniającymi zawodnikami w kadrze byli niewątpliwie: bramkarz Liverpoolu Jerzy Dudek, napastnicy Tomasz Frankowski i Maciej Żurawski oraz środkowy rozgrywający Mirosław Szymkowiak.

Po Mistrzostwach Świata 2006 w Niemczech PZPN postanowił zwolnić Janasa i w jego miejsce pojawił się Holender Leo Beenhakker. Holender podpisał dwuletni lukratywny kontrakt. Celem był awans na Euro 2008. Polacy pod wodzą Holendra zdołali po raz pierwszy w historii awansować do finałów Mistrzostw Europy. Kluczowymi postaciami w kadrze Beenhakkera byli bramkarz Artur Boruc, skuteczny w eliminacjach Ebi Smolarek a także Jacek Bąk, Jacek Krzynówek, Michał Żewłakow oraz wchodzący do kadry Jakub Błaszczykowski. Polacy na Euro 2008 jednak zawiedli. Przegrali z Niemcami oraz Chorwacją i jedynie zremisowali ze współgospodarzem Austrią 1:1. Jedyną bramkę na Euro 2008 zdobył naturalizowany w ostatniej chwili Brazylijczyk Roger Guerreiro. Mimo porażki na Euro 2008 w eliminacjach do Mistrzostw Świata 2010 kadrę poprowadził również Holender. Wyniki osiągane przez jego kadrę w eliminacjach były jednak na tyle słabe, że 17 września 2009 Zarząd PZPN zastąpił dotychczasowego selekcjonera Stefanem Majewskim. Po zakończeniu nieudanych eliminacji kadrę objął Franciszek Smuda. W gronie rywali do stanowiska miał m. in. Henryka Kasperczaka.

Zadaniem selekcjonera było przygotowanie reprezentacji do występu w finałach Euro 2012, którego Polska była współgospodarzem a więc miała zapewniony w nim udział. Trzon reprezentacji stanowili Mistrzowie Niemiec z Borussi Dortmund z sezonu 2011/12 Jakub Błaszczykowski, Robert Lewandowski oraz Łukasz Piszczek. Ważnymi punktami reprezentacji byli również bramkarz Arsenalu Londyn Wojciech Szczęsny czy zawodnik Bordeaux Ludovic Obraniak. Doświadczenia młodej kadrze dodawali Dariusz Dudka oraz Marcin Wasilewski.
 

Największe osiągnięcia reprezentacj Polski:

• złoty medal za 1. miejsce w Igrzyskach Olimpijskich, Monachium 1972
• srebrny medal za 2. miejsce w Igrzyskach Olimpijskich, Montreal 1976
• srebrny medal za 2. miejsce w Igrzyskach Olimpijskich, Barcelona 1992
• brązowy medal za 3. miejsce w Mistrzostwach Świata, Niemcy 1974
• brązowy medal za 3. miejsce w Mistrzostwach Świata, Hiszpania 1982