Reprezentacja Walii w piłce nożnej tylko raz grała na mistrzostwach świata. W 1958 roku w rozgrywkach grupowych drużyna prowadzona przez Jimmy'ego Murphy'ego zanotowała trzy remisy (1:1 z Węgrami, 1:1 z Meksykiem oraz 0:0 ze Szwecją). Między nią a Węgrami, które miały taki sam bilans punktowy, odbył się dodatkowy mecz. Smoki wygrały wówczas 2:1 i awansowały do ćwierćfinału, w którym ulegli 0:1 przyszłym mistrzom świata Brazylijczykom.

Reprezentacja w 1976 roku jedyny raz zakwalifikowała się do mistrzostw Europy. W drugiej rundzie przegrała w dwumeczu z Jugosławią. W ostatnim czasie najbliżej awansu była w 2003 roku, ale w barażach do Euro 2004 podopieczni Marka Hughesa okazali się słabsi od Rosji.

Hughes podał się do dymisji podczas eliminacji do Mundialu 2006. Na jego następcę wybrany został były reprezentant kraju, najbardziej utytułowany szkoleniowec walijski John Toshack.

O wiele większą sławę niż drużyna narodowa zyskiwali pojedynczy piłkarze. Napastnik John Charles na przełomie lat 50. i 60. był gwiazdą Juventusu Turyn, sezon 1957-58 zakończył jako król strzelców Serie A. Ian Rush w latach 80. zaliczał się do najlepszych napastników Europy. W barwach Liverpoolu dwukrotnie wywalczył Puchar Mistrzów. Joey Jones i John Toshack z tym samym Liverpoolem odnosili podobne sukcesy niecałą dekadę wcześniej. Bramkarz Neville Southall przyczynił się do sukcesu Evertonu w Pucharze Zdobywców Pucharów 1985. Napastnik Mark Hughes zwyciężył z Manchesterem United w PZP 1991, a siedem lat później zdobył to samo trofeum w barwach Chelsea Londyn. Wreszcie skrzydłowy Ryan Giggs - triumfator Pucharu Mistrzów 1999 z Manchesterem United. Europejskie puchary zdobywali także bramkarz Gary Sprake i stoper Mike England. Pomocnik Terry Yorath jako gracz Leeds United dotarł do finału PZP 1973 i finału Pucharu Mistrzów 1975.