Bułgarski Związek Piłkarski powstał w 1923 roku, od 1924 roku jest członkiem FIFA, a od 1954 - UEFA.

Reprezentacja BuÅ‚garii pierwszy mecz rozegraÅ‚a w maju 1924 roku. Na miÄ™dzynarodowej arenie pokazaÅ‚a siÄ™ po raz pierwszy na mistrzostwach Å›wiata w 1962 roku. Na boiskach Chile nie wyszÅ‚a z grupy - przegraÅ‚a dwa mecze (z ArgentynÄ… 0:1 i WÄ™grami 1:6) i jeden zremisowaÅ‚a (z AngliÄ… 0:0). Równie sÅ‚abo zaprezentowaÅ‚a siÄ™ w trzech kolejnych startach na Mundialach (1966, 1970 i 1974). BuÅ‚garzy na pierwsze zwyciÄ™stwo na Å›wiatowym czempionacie czekali do roku 1994.

Wcześniej jednak - w 1986 roku - po raz pierwszy wyszli z grupy (dzięki remisom z Włochami i Koreą Południową), ale w drugiej rundzie drużyna prowadzona przez Iwana Wucowa przegrała 0:2 z Meksykiem.

Dopiero w latach 90. BuÅ‚garia opuÅ›ciÅ‚a szeregi piÅ‚karskich Å›redniaków. W 1991 roku na stanowisku selekcjonera reprezentacji zatrudniono Dimityra Penewa. Jego piÄ™cioletnia kadencja uznawana jest za najlepszy okres w historii piÅ‚ki buÅ‚garskiej. Penew od poczÄ…tku postawiÅ‚ na mÅ‚odych zawodników. PiÅ‚karze urodzeni w latach 60. zaczÄ™li decydować o obliczu reprezentacji, a ich piÅ‚arskim speÅ‚nieniem okazaÅ‚y siÄ™ mistrzostwa Å›wiata 1994. Najpierw w eliminacjach do tego turnieju BuÅ‚garzy wyeliminowali faworyzowanÄ… FrancjÄ™, a już w Stanach Zjednoczonych drużyna, w której grali: bramkarz BorisÅ‚aw MichajÅ‚ow, obroÅ„cy Emil Kremenlijew, Trifon Iwanow i Petyr Chubczew, pomocnicy Jordan Leczkow, Zlatko Jankow, Krasimir BaÅ‚akow i Emil Kostadinow oraz napastnicy Christo Stoiczkow (wraz z Rosjaninem Olegiem SalenkÄ… zostaÅ‚ królem strzelców) i Nasko Sirakow, zajęła czwarte miejsce, wygrywajÄ…c wczeÅ›niej z ArgentynÄ…, Meksykiem i obroÅ„cÄ… mistrzowskiego tytuÅ‚u Niemcami. W meczu o 3. miejsce BuÅ‚garzy ulegli 0:4 Szwecji.

Dwa lata później BuÅ‚garia po raz pierwszy awansowaÅ‚a do mistrzostw Europy. Reprezentacja w niemal niezmienionym od czasu Mundialu skÅ‚adzie zaprezentowaÅ‚a siÄ™ przyzwoicie, mimo iż nie wyszÅ‚a z grupy. ZremisowaÅ‚a z HiszpaniÄ… i wygraÅ‚a z RumuniÄ… i tylko dziÄ™ki porażce w ostatnim meczu z FrancjÄ… nie graÅ‚Ä… dalej. Po tym turnieju zwolniony zostaÅ‚ trener Penew.

Kilku piÅ‚karzy z wybitnego pokolenia graÅ‚o też na Mundialu w 1998 roku. We Francji BuÅ‚garzy w niczym nie przypominali zespoÅ‚u, który cztery lata wczeÅ›niej mógÅ‚ grać w finale mistrzostw Å›wiata. W ostatnim meczu ulegli 0:6 Hiszpanii.

Od tego czasu reprezentacja gra bardzo sÅ‚abo. Porażki w kwalifikacjach do kolejnych turniejów, brak dyscypliny w zespole, kaprysy piÅ‚karzy oraz czÄ™ste zmiany selekcjonerów to najwiÄ™ksza bolÄ…czka buÅ‚garskiego futbolu.

Po fatalnym (trzy porażki, bramki 1:9) wystÄ™pie na Euro 2004 trenerem reprezentacji zostaÅ‚ Christo Stoiczkow. Wszystko wskazuje na to, że BuÅ‚garia powoli zaczyna podnosić siÄ™ z kryzysu. W 2005 roku po dziesiÄ™cioletniej, bardzo kontrowersyjnej kadencji z funkcji prezydenta piÅ‚karskiej federacji ustÄ…piÅ‚ Iwan SÅ‚awkow, na którym ciąży wiele zarzutów kryminalnym (m.in. próba przekupienia dziaÅ‚aczy MKOlu). Jego nastÄ™pcÄ… zostaÅ‚ kolega Stoiczkowa z reprezentacji BorisÅ‚aw MichajÅ‚ow. BuÅ‚garscy piÅ‚karze znów zaczynajÄ… siÄ™ cieszyć dużym zainteresowaniem w Europie - Stilian Petrow wyrósÅ‚ na prawdziwego lidera Celticu Glasgow, Dimityr Berbatow jest gwiazdÄ… Bayeru Leverkusen, a 20-letni Waleri Bożinow, piÅ‚karz Interu Mediolan, uznawany jest za jednego z najciekawszych mÅ‚odych zawodników Starego Kontynentu. Prawdziwym sprawdzianem trenerskich umiejÄ™tnoÅ›ci Stoiczkowa okażą siÄ™ jednak eliminacje do Euro 2008.

NajwiÄ™kszymi, oprócz czwartego miejsca na mistrzostwach Å›wiata, sukcesami piÅ‚ki buÅ‚garskiej sÄ…: srebro z Igrzysk Olimpijskich 1968 i brÄ…z z Igrzysk Olimpijskich 1956 oraz trzykrotny triumf w mistrzostwach Europy juniorów - w 1959, 1969 i 1974 roku.